Intervisie: je moet het maar kunnen
Door Ingrid Bannink / Bron: Managementsupport.nl / Eerder gepubliceerd op 22 maart 2016 over Intervisie.
Eén voor één druppelen de deelnemers binnen: zelfbewuste senior secretaresses en teamleiders van secretariaten. Ze stralen een verwachtingsvolle spanning uit. Het is ook nogal wat: intervisie. Je moet het maar kunnen: een werksituatie schetsen, erkennen dat je het lastig vindt, je kwetsbaar opstellen. Tegelijkertijd willen ze graag leren.
Ik stel me voor en nodig ze uit voor koffie en thee. Na het kennismakingsrondje is het eerste ijs al gebroken. Nadat ik uitgelegd heb hoe intervisie werkt, vraag ik wie wil beginnen met het inbrengen van een case. Ze kijken elkaar aan. Ineens roept iemand: “Ik begin wel, ik wil zo graag een oplossing!” De rest begint te lachen. Iemand roept: “Nou vertel het maar. We zitten er klaar voor, meid.”
Ze begint te vertellen. Iedereen luistert aandachtig.
Intervisie; hoe begint het?
“Ik ben verantwoordelijk voor de verdeling en planning van het werk op het secretariaat en het is de bedoeling dat ik de andere secretaresses begeleid. Er is echter één secretaresse die haar eigen weg gaat en niet van plan is zich iets aan te trekken van haar collega’s. Ze bepaalt haar eigen werktijden, neemt geen werk over van anderen als het druk is en weigert te werken voor bepaalde managers. Heel irritant! De sfeer op de afdeling is om te snijden. Ik heb haar aangesproken, maar het helpt niet. Ze neemt me niet serieus.”
De anderen knikken. Er is veel onderling begrip en herkenning. Samen met de groep ga ik aan de slag. Ze beginnen elkaar te inspireren en enthousiast te maken. Elke tip die uit de groep komt is weer aanleiding tot een betere tip.
Ook de inbrenger van deze case raakt enthousiast. Er zitten bruikbare inzichten en oplossingen tussen. Ze gaat eerst met haar leidinggevende praten om ervoor te zorgen dat deze haar steunt. Vervolgens is ze van plan te praten met de dame in kwestie en ze gaat daarbij de feedbackregels voor leidinggevenden gebruiken die ze van mij gekregen heeft. De andere deelnemers hebben haar doen inzien dat haar gedrag niet persoonlijk is, maar dat de dame in kwestie haar eigen ideeën heeft over hoe zij haar werk wil doen. Verder is ze van plan in gesprek te gaan met de secretaresses die zich bij haar beklaagd hebben. Ze wil hen duidelijk maken dat zij zelf grote invloed hebben op de werksfeer; als zij de werksfeer goed houden en wél bereid blijven tot een constructieve samenwerking, krijgt de ander veel minder invloed en dat verhoogt hun eigen werkplezier. Ze vindt het niet gemakkelijk om te doen, maar ze kan niet wachten om de situatie aan te pakken.
Oplossingen bedenken
Nadat iedereen zijn eigen case heeft ingebracht en zijn persoonlijke oplossingen en inzichten heeft ontvangen uit de groep, sluit ik de bijeenkomst af. De dames vinden het jammer dat het afgelopen is, want het was zo fijn om met gelijkgestemden mee te leven en in een veilige omgeving je professionele deskundigheid te ontwikkelen. De saamhorigheid is sterk. Ik zie bovendien enthousiaste dames boordevol energie om direct al het geleerde in de praktijk te brengen. En daar krijg ik ook een gevoel van voldoening en positieve energie van.
Was deze column interessant voor je?
Meld je dan ook aan en ontvang regelmatig gratis praktische tips en inspiratie over persoonlijke ontwikkeling en professionele groei naar meer plezier, zelfvertrouwen en succes in het werk.
Al meer dan 4.500 lezers gingen je voor!
Je ontvangt geen 'spam'. Je kunt je op ieder moment afmelden en je e-mailadres wordt niet aan derden gegeven.
